Zonnen, zeilen en drinken

Vandaag was het een prachtige dag. We hebben heerlijk in het zonnetje van ons ontbijt genoten. De keuze was overigens dat we het ontbijt op de kamer konden nuttigen of in het zonnetje buiten. Een aparte ontbijtruimte was er dit keer niet. Vervolgens hadden we besloten om vandaag een zon-, rustdag in te lassen. Het was fantastisch weer, dus een goed idee.
Maar het liep toch weer anders. Gisteren bij het inchecken vertelde de manager van het hotel dat hij die dag zou gaan zeilen, waarop Ingrid vroeg of hij nog bemanningsleden kon gebruiken. Dat was als geintje bedoeld, maar schijnbaar vatte Corey, zo heet de manager, het toch serieus op. Vanmorgen vroeg hij of we zin hadden om met hem mee te gaan varen en of we al eerder hadden gezeild. Marit heeft een paar jaar geleden kennis gemaakt met zeilen en Edward (red) nog wat jaartjes daarvoor. Dus ja, daar hadden we wel zin in en we hebben de afspraak gemaakt om om 5 uur die middag ons te "melden" bij een boot met een piratenvlag. We zijn vervolgens naar Lovers Bay gegaan om daar aan het strand te liggen.
Het strandje was op zich niet spectaculair, maar de zon was verrukkelijk.

Tot 4 uur hebben we het daar volgehouden, waarna we weer naar de kamer gingen om ons op te knappen. Daarna te voet op weg gegaan naar Fisherman's Warf, waar de boot bij in de buurt moest liggen. Gelukkig was er maar 1 boot met piratenvlaggen, dus die konden we vrij snel vinden. Het was voor Corey, de schipper en tevens de manager van ons motel, de eerste keer dat hij dit jaar ging zeilen. We hebben zelf niet actief hoeven zeilen, maar zo nu en dan wat hand en spandiensten moeten doen, zoals het aantrekken van de fok. Maar het was geweldig om Monterey nu vanaf het water te zien. Onderweg kwamen we langs de inmiddels bekende zeeotters en langs zeeleeuwen, die echt overal op liggen waar ze maar op kunnen springen. Ik moet overigens weer mijn excuses maken voor het feit dat ik het gisteren had  over zeehonden, maar volgens Corey waren dit echt zeeleeuwen, Du,s voor de trouwe volger, waar gisteren over zeehonden werd gesproken, worden zeeleeuwen bedoeld.
Het was wel heel grappig om te zien dat ze ook op een boei lagen, waar ook een bel op zat. Zie het filmpje dat de zeeleeuwen de bel luiden.

Naar een dik uurtje zijn we weer teruggevaren. Corey stelde voor om nog wat te drinken en eten bij een restaurant waar hij mensen kende. Dat leek ons wel een goed idee, vandaar dat we met hem zijn meegegaan. De mensen die hij kende werkten er die dag niet, maar we hebben daar toch een paar uur gezeten, wat gedronken, kibbeling en calamares gegeten. Of hij dat gewend is weet ik niet, maar Corey bleek een flinke drinker te zijn. Waar ik 3 heb gedronken heeft hij er 5 gedronken. Overigens maf om de cultuurverschillen mee te maken. Toen we daar bij dat restaurant (aan de haven) aankwamen besteld hij 2 flesjes Heineken. Wij gingen er vanuit dat hij dat voor hemzelf en Edward had besteld. Dat zouden wij in Nederland doen. Maar het bleek dat hij dat voor zichzelf had besteld. Zo gaat dat dus in the USA. Daarna hebben we maar voor onszelf ook wat besteld. We hadden een leuk gesprek met hem en het is altijd interessant om de cultuurverschillen te horen. Die zijn er plenty. Na een paar uur ( en wat kibbeling en bier en wijn) begon het toch wat kouder te worden en stelden we voor om maar terug te gaan. Omdat wij aanboden de rekening te betalen, wilde hij dat we op de terugweg (halverwege de voettocht naar het motel) nog wat gingen proeven. Jullie moeten me vergeven dat ik niet meer precies weet hoe het heet en ik kan het de dames nu niet vragen, aangezien die alweer in diepe rust zijn, maar het was heerlijk. Een soort lekker gekruid gehakt met een kaas en sla. Daarna ging hij de kant van zijn huis op en wij  naar het motel.

Al met al een verrassende dag en weer een ervaring rijker. We hebben nu wel alle vervoersmiddelen gehad deze vakantie.