Venice Beach en Santa Monica Beach bij Los Angeles

Allereerst werden we opgeschrikt door Linda, die vanuit Panama (of Costa Rica) wist te melden dat er een aanslag was gepleegd in Brussel. Verschrikkelijk en onbegrijpelijk dat zogenaamde mensen zoiets kunnen doen. Het ergste vind ik nog dat ik er niets van snap en ook geen oplossing weet voor dit onmenselijke probleem dat IS heet, Als er zoiets gebeurd, blijft het wel de hele tijd wel in je hoofd hangen, maar vanuit LA kunnen we er weinig aan doen en merk je er verder weinig van, behalve dat het overal op het nieuws is. Dus maken we toch maar een blog.

Vandaag hebben we eerst ontbeten bij een Filipijns eettentje in de buurt van het hotel. Ingrid pancakes met een eitje en Edward een omelet. Daarna zijn we met de auto (je moet trouwens bijna alles met de auto doen in Los Angeles, zo groot is het hier) naar Sunset Strip gereden. We hadden daar luxe winkels en dure huizen verwacht. Dat viel een beetje tegen. Verderop naar Beverly Hills hebben we ook geen beroemdheden kunnen ontdekken. Het zal het seizoen wel niet zijn.
Ach, zoveel geven we er ook niet om, om de zogenaamde sterren te zien. Wij zien liever mooie natuur een bijzondere dieren. Naar een tijdje rondrijden bij Beverly Hills zijn we doorgereden naar Venice Beach. Daat aangekomen eerst maar een koffie en een smoothie gedronken bij een leuk tentje. Het duurde vervolgens even voordat we een geschikt plekje konden vinden voor de auto, maar uiteindelijk vonden we een prima parkeerplek op het strand, voor 6 dollar per dag. Dat is goed te doen. We hebben eerst een heel stuk over de Venice Beach boulevard gelopen. Tussen de boulevard en het strand is er veel aangelegd om sport te doen. Zo zijn er veel basketbal velden en volleybal velden. Er zijn kleine tennisbanen aangelegd waarbij ze met een klein racket tennissen. Iets tussen tennis en tafeltennis in, maar dan lijkt het het meest op tennis. Je zijn een aantal squash ruimtes, waarbij squash hier wordt gespeeld met alleen handschoenen. Ook is er een apart deel, Muscle Beach genaamd. Daar is een soort openbare sportschool, met veel toestellen. het viel op dat wel veel gesport werd, maar de echte spierbonken hebben we niet kunnen ontdekken.
Wat er verder opviel was dat er bijna overal een weeïge geur hing van wiet, of wat het dan ook mag zijn. Wij zijn daar geen specialist in. Zie ook de foto waarin Ingrid nieuwsgierig bij de "green doctor" naar binnen gluurt.

Verder zie je overal tussen de boulevard en het strand slaapzakken, winkelwagentjes en andere spullen, die behoren tot de huisraad van daklozen. Schijnbaar worden ze hier gedoogd, want de veelvuldig rondrijdende politie zei er niets van. Wel een vreemd gezicht, zo langs het pad van de boulevard  overal gereedstaande hutjes etc.

Op de boulevard kwamen we ook iemand tegen die een vleugel op het pad had staan. het was eerst niet helemaal duidelijk of het om een vrouw of een man ging. het bleek een man te zijn. Hij zag er echt niet uit, maar hij speelde geweldig goed. Het voelt heel bijzonder dat je daar iemand tegenkomt, die zo goed kan spelen.
Nadat we aan het eind van de Venice Boulevard waren aangekomen, zijn we teruggelopen naar de plek waar de auto stond. Die stond er gelukkig nog steeds. We hadden ook niet anders verwacht. Daarna zijn we richting Santa Monica gegaan. Al vrij snel zagen we een leuk terrasje, waar tegenover een bandje aan het spelen was. Het klonk erg goed, een beetje bluesachtig. Het bandje bestond uit een bont gezelschap, maar zeer muzikale daklozen, aangevuld met een "charmante" danseres. Je kon haar ook de muzikaliteit niet ontzeggen; gevoel voor ritme had ze zeker.

Daar hebben we lekker wat gedronken, samen (in Amerika) onze eerste "burger" gegeten en van de muziek genoten; het was echt lekker om te horen. Vervolgens zijn we naar Santa Monica gelopen. Dat bleek best nog wel een eindje te zijn (1,5 km) en het begon frisjes te worden. Toch maar doorgelopen, want je moet eigenlijk wel Santa Monica met de pier gezien hebben. We hebben er geen spijt van gekregen. De kermisattracties zeiden ons niet zoveel, maar het was net het ogenblik dat de zon onderging en je kon dat daar prachtig zien. Er zijn een paar prachtige foto's bij, maar in het echt is het nog veel mooier.

Omdat het toch wat frisjes was hebben we daar maar niets gegeten of gedronken en zijn we naar de auto gelopen (weer dat hele end). Het was inmiddels al een uur of 8, dus goed donker. Met de auto was het volgens de TomTom nog 38 minuten. Dat werden er wat meer, want het was vrij druk op de weg. Ingrid heeft overigens het grootste deel heerlijk geslapen. Dan is het echt wel een hele grote stad. We zijn langs delen geweest, die we tot nu toe nog niet gezien hadden. Zo zaten we ineens in een deel met hoge gebouwen, Downtown geheten. gelukkig weet de TomTom de weg feilloos en kwamen we ongeveer om 9 uur aan bij het hotel. Toen nog een stukje lopen naar het restaurant waar we wilden gaan eten. Die bleek al bijna dicht te gaan, dus zijn we doorgelopen naar het Thaise restaurant aan de overkant van Colorado Road. Daar heeft vooral Edward lekker gegeten.