Naar Milford Sounds en een geweldige wandeling naar Lake Marian

Vanmorgen moesten we vroeg uit de veren. We hadden een boottocht van 2,5 uur gereserveerd om de fjorden bij Miljord Sounds te bekijken en moesten daar om 10.30 uur aanwezig zijn. Vanaf Te Anau is dat zo'n 2 uur rijden, dus hadden we afgesproken rond 7.30 uur te vertrekken. Gewapend met lunchpakketten, regenjassen (want het is het tropisch regenwoud daar), fototoestel en een goed humeur gingen we om 7.30 uur op pad.  Alleen de weg naar de sounds is al geweldig. We hebben diverse stops gemaakt; zoals bij de Mirror Lakes, waarin je de bergen aan de overkant als een spiegel in de meren terugziet of een stop bij een geweldige waterval met uitgesleten stenen (door het water). We kwamen mooi op tijd bij de boot aan en Wil en Hans hebben daar in de tussentijd gezellig zitten puzzelen en genieten van het zonnetje op een bankje. Onze excursie duurde 2,5 uur en we hebben geweldige bergen en fjorden gezien helemaal tot in de Tasman-Zee. Dan ben je daadwerkelijk op open zee en dat is ook prachtig. Heel veel watervallen gezien en hoge bergen, o.a. de Mount Mitre, naast de Mount Cook de hoogste berg die in Nieuw Zeeland is. We hebben prachtige watervallen gezien, mooie uitzichten, zeehondjes enz. Vervolgens zijn we een uur terug gereden op dezelfde weg en gestopt bij een punt waar je een drie uur durende wandeling kunt maken naar Lake Marian; dit is het hoogste zoetwater meer van Nieuw Zeeland. We wisten niet goed wat we konden verwachten, maar een goede wandeling is heerlijk. Daarbij is het al de hele dag prachtig weer; zelfs in de fjorden, waar het normaal gespoken regent. We hebben een flinke wandeling gemaakt; klimmen en klauteren, wat we vroeger met de kinderen deden. En veel klimmen over rotsen, over boomstommen en door het regenwoud. Geweldig! Een prachtige waterval gezien, veel mooie varens en na 2,5 uur klimmen kwamen wij bij Lake Marian aan. de bergen liggen er vlak aan en de sneeuw ligt er nog op en het meer was prachtig. daar een tijdje vertoefd en toen weer de lange weg naar beneden aanvaard. Wilfried had het zwaar met de wandeling; de twee operaties met narcose eisten hun tol, maar ze heeft doorgezet en is helemaal mee naar boven en weer naar beneden mee geklauterd. Goed hoor, schone zus! Uiteindelijk, na 4 uur weer beneden. Toen hebben we na een uur rijden in Te Anau  de camper even een nacht op een camping gezet om weer stroom op te laden (en we hebben nu dus internet) en lekker gegeten in de Ranch; allemaal aan de rump-steak, want dat wandelen maakt hongerig. Nu de beentjes rust gunnen en lekker slapen! Goedemorgen, Nederland, wij gaan slapen en jullie gaan op!