De lucht in bij Takata

De dag begon rustig. Lekker ontbeten en voor 10 uur de camping af. Dat moest ook, want anders kreeg je een boete. Overigens wel een relaxte camping. Vervolgens eerst het hippe plaatsje Takata in geweest, inkopen gedaan en bij de Information gekeken. Daar bleek een rondvlucht helemaal niet zo prijzig. Het zou ongeveer 15 minuten duren, maar volgens de man van Information duurde het meestal wel langer. Dat hebben we dus geboekt en om 3 uur zouden we onze vuurdoop in een Cesna hebben. Wel spannend.
We hadden nog wat tijd, dus zijn we naar een paar bezienswaardigheden gegaan. Eerst naar de natuurlijke bronnen in Te Waikoropupu Springs. (zo heet het daar echt!). Dat is een prachtig meer waar het (heilige) water uit de ondergrondse bronnen opborrelt.

We hebben het voor de kijkers thuis proberen vast te leggen in een filmpje. Je mocht het water niet aanraken en er zeker niet in zwemmen. Helaas konden een paar Duitsers niet goed lezen of konden geen Engels. We komen overigens toch vrij veel Duitsers tegen in Nieuw Zeeland, zowel ouderen als jongeren.
Na de bronnen zijn we op zoek gegaan naar een gerestaureerde Hydro machine als energieopwekker. Na een toch over een onverharde weg vonden we het. Dat zou een wandeling van ongeveer een half uur heen en terug zijn. Dat kon nog wel halen voordat we op het vliegveld verwacht werden. Na een half uur stevig doorklimmen kwamen we bij een bord, waar stond dat het nog een half uur zou zijn. Dat hebben we maar niet gedaan, maar onderweg wel mooi plaatjes gemaakt.
Beneden bij het begin van het wandelpad stond in een hokje "Hachi 2 dollar". Dat bleken qua uiterlijk appels te zijn, maar ze smaken meer als peer. Een hele zak voor 2 dollar. Dat hebben we maar gedaan en netjes betaald.
Vervolgens naar Takaka Airport. Zo heet het echt. Ons "ros" stond al te wachten toen we daar 20 voor 3 aankwamen. De piloot (eigenlijk was hij alle functies in een op het vliegveld) moest nog twee toeristen wegbrengen, die daarvoor een tocht hadden gemaakt. Hij zou iets na 3 terug zijn. Dat was hij ook, maar hij gaf niet de indruk erg veel zin te hebben in het vluchtje. We mochten wel vrijwel direct het vliegtuigje in (een Cesna). Na ons te hebben geïnstalleerd, de gordels om gedaan en de koptelefoon op vertrokken we. Het leek een korte startbaan, maar voordat we het wisten zaten we in de lucht. Het was in een woord geweldig. De piloot leek ook de smaak te pakken te hebben (door ons enthousiasme?) en we waren zelfs even bang dat hij een looping ging maken, zo hoog trok hij de neus omhoog. Gelukkig deed hij dat niet, maar met de vleugels verticaal  is ook even wennen.

Hij was heerlijk gecontroleerd aan het stunten en we hadden een pracht uitzicht op de kust en het achterland van de Golden Bay (als hij de vleugels weer horizontaal had). Het duurde ruim 20 minuten en we hebben volop genoten. Ook dit keer lukt het de piloot weer om het vliegtuigje  veilig op de grond te zetten.
In het vliegtuig hadden we nergens last van, maar eenmaal op de grond kreeg Ingrid wat last van misselijkheid. Vandaar dat we meteen door zijn gereden naar de volgende camping (in Pohara). Dat beloofde veel, een camping aan het strand in de Golden Bay. Daar aangekomen viel dat wel een beetje tegen. Het was een simpele camping met wel keurig sanitair.
Het is sowieso opvallend hoe weinig toeristisch Nieuw Zeelanders denken. De mooiste bezienswaardigheden zijn gratis te bekijken en qua horeca hoef je ook weinig te verwachten bij toeristische attracties. Dat zou in Nederland wel anders zijn.
De camping ligt wel mooi aan de zee en er is plek zat. (dat al meer aan de tijd van het jaar (nazomer) liggen vermoed ik). We hebben heerlijk een heel eind naar zee gelopen (het was eb) en prachtige plaatjes gemaakt van de ondergaande zon.

Ook hebben we hier schelphoorntjes gevonden, waarvan we elders op het eiland enthousiast waren als we er eentje vonden. Ze liggen hier echter voor het oprapen.

Vervolgens lekker bij de tent gegeten. Aan stokjes geregen garnalen in knoflook en sla. Je kan hier op alle campings gebruik maken van een uitgebreide keuken, met voldoende apparatuur, dus ik heb dit keer de garnalen op "plaat" gebakken, terwijl Ingrid de sla heeft klaar gemaakt. Omdat Ingrid zich nog niet helemaal top voelde is ze nu al in bed, vandaar dat ik dit keer de eer heb om de blog te schrijven.

Wat we morgen gaan doen weten we nog niet, maar als het een beetje lijkt op de dagen die we tot  nu toe hebben meegemaakt dat wordt het weer een geweldige dag.  
Wat