Er is er één jarig, hoera hoera én toch nog skiëen

Vandaag is Edward jarig. Hiep hier hoera. Allemaal hartelijk bedankt voor jullie leuke reacties. Omdat de dames er niet bij waren, moest ik alleen het verjaardagsritueel uitvoeren. Zo gezegd zo gedaan: zingen, koffie op bed, kadootje met bijbehorende kusjes enz. We hadden gisteren overlegd wat te doen vandaag. De keuze is óf Zion Nationaal Parc óf skiën in Brian Head, hier zo'n uur rijden vandaan. We hadden gehoord en ook gezien in Bryce Canyon dat er, zo aan het eind van het skiseizoen, toch nog veel sneeuw was gevallen, dus op zich was het skiën ook een goed vooruitzicht. Maar we besloten gisterenavond om ons oorspronkelijke plan te handhaven en naar Zion af te reizen. Maar ja, als je jarig bent, mag je beslissen en vanmorgen besloot Edward om toch naar het skigebied te reizen, daar te gaan skiën en daarna door te rijden naar Zion en de andere bestemmingen die we van plan zijn. We hebben op zich nog genoeg tijd, want we slaan nu Yosemite NP over, omdat we Linda en Marit hebben beloofd dat te gaan doen als zij er ook zijn. Zo gezegd zo gedaan. We zijn afgereisd naar Brian Head en reden door een prachtige route, met overal sneeuw om ons heen, terwijl de weg prima begaanbaar was. Daarbij een hele blauwe lucht en niet koud, want die gure wind van de eerste dag in Bryce Canyon was gaan liggen. We reden ook langs een prachtig, helderblauw meer.

En toen waren we in Brian Head. We hadden per mail contact gehad met George's Rental, die ook appartementen scheen te verhuren. En we hebben daar liftpassen voor twee dagen, skischoenen en ski's én een appartement gehuurd. Na het passen en uitzoeken van de diverse spullen, vertrokken we naar het appartement wat ergens bovenop de berg ligt. Wat omgekleed, we hoefden geen skibroeken en -jassen te huren, want het was warm zat. En ik, Ingrid, had mijn gele handschoentjes uit Tokyo nog. We wilden net vanuit ons appartement vertrekken toen bleek dat die man van de verhuur mijn (Ingrids) skies niet had afgesteld op de schoenen. Dus ik kon met geen mogelijkheid vertrekken. Uiteindelijk ben ik dus met de auto naar de verhuur terug gereden en Edward is gaan skiën naar het centrale gedeelte, waar we hadden afgesproken. Wat een gedoe. Bij het centrale gedeelte, waar ik vervolgens door die man ben afgezet (auto laten staan bij de verhuur), heb ik een tijd op Edward staan wachten, want die moest vele liften nemen. Dus al met al gingen we pas om 14.00 uur skiën. Maar toen hebben we het er ook van genomen: tot de laatste lift om 16.30 uur hebben we non-stop geskied.

We hadden wat fruit en water in de rugzak en konden wel door. En een goede sneeuw dat hier ligt. We hoorden dat er 75 cm was gevallen de afgelopen week. Dat was te merken, geen papperige sneeuw, maar hele fijne sneeuw en nog een behoorlijk groot skigebied. Zo'n 65 miles aan ski-afdalingen met 71 afdalingen! We hebben ook nog even gekeken bij een wedstrijd waarbij allerlei jongelui de berg af skieden of snowboarden om vervolgens over een flinke waterplas te glijden en als dat niet lukte, erin te vallen. Dan hoorde je de speaker roepen: : "One man down".

We hebben genoten, toch nog skiën op deze reis, wat een geluk hebben wij. En dan met zulke sneeuw, prachtig weer en zulk (jarig) gezelschap! Het kan niet op. Daarnet even pizza gegeten hier in het "dorp" en nu zit Edward in onze hot-tub, oftewel ons bad te genieten. Morgen hebben we nog een dagje én nachtje voor de boeg. Dan gaan we op tijd op pad. Dit skiën past heel goed bij ons bijna 25 jarig huwelijksfeest (a.s. maandag), want we leerden elkaar kennen 30 jaar geleden op een wintersportvakantie en sindsdien gaan we elk jaar! Genieten maar weer.