Eindelijk weer samen

Vandaag zou Marit om 11.40 uur aankomen op het vliegveld van San Francisco. Het was ongeveer een drie kwartier rijden naar het vliegveld. We konden dus eerst rustig ontbijten en Linda zou ook nog langskomen bij ons Motel. Ingrid heeft dinsdagmorgen om half 9 voor haar werk een interview met een docent op de Universiteit waar Linda ook zit en ze wilde met Linda nog even alles goed doornemen, zodat ze goed beslagen ten ijs komt als ze het interview heeft. Om half 11 zijn we vertrokken naar het vliegveld, want we wilden zeker niet te laat komen. Om half 12 zaten we dus braaf bij Gate A, waar de arrivals zouden arriveren. Er kwamen passagiers langs van allerlei bestemmingen, Hong Kong, Mexico, Guatemala etc; zelfs de crew van de KLM was allang door de deur gekomen, maar nog geen Marit. Eindelijk om 13.30 kwam Marit eindelijk door de deur. Het bleek dat ze uitgebreid was geïnterviewd, wat ze in Amerika kwam doen. Maar goed, het was allang fijn dat ze goed was aangekomen.

Toen waren we dus weer met z'n viertjes. Vervolgens zijn we naar het Motel gegaan en heeft Marit zich geïnstalleerd.
Omdat we toch wel een beetje trek hadden gekregen zijn we daarna gaan eten in de buurt Chesnut (vlakbij bleek later). Dat was een beetje trendy buurtje waar Linda al wel eens gegeten had en waar ze een leuk restaurantje kende, waar ze goede salade hadden (en als je mij (Edward) ergens "gelukkig" mee kan maken dan is het wel een lekkere salade). De dames hadden daar zin in en die waren in de meerderheid (alhoewel dat op zich ook al zo was toen we nog met z'n tweetjes waren). Maar het was wel lekker.

Daarna zijn we teruggelopen naar het Motel en Linda is naar haar huis en later naar college geweest. Marit was moe en wij vinden het ook niet erg om even rust te nemen en een (E-)book te lezen. 
Om een uur of 7 zijn we maar weer gaan eten. Overdag hadden we dit restaurant al gezien, de Tipsy Pig. Leuke naam en het zag er 's avonds ook erg gezellig uit.

Helemaal als het een beetje schemerig is in zo'n restaurant, hebben we een extra hulpje (de leesbril) hard nodig. Helaas was Edward die vergeten en het was dit keer echt schemerig. Maar ja, de gehaktballen in tomatensaus klonk wel goed. Ingrid en Marit hadden ieder een burger. Zoals we al geschreven hebben is alles enorm groot in Amerika, maar dat ging niet op voor de meatballs in tomatosauce . Dat kwam zonder patat of wat dan ook, terwijl de burgers hier meestal bestaan uit een broodje met daarbij patat (ook hier). Gelukkig hadden de dames meer als genoeg aan de burgen, zodat Edward ook voldoende te eten binnen heeft gekregen.
Omdat Marit een nachtje heeft overslagen en in het vliegtuig niet heeft kunnen slapen en omdat we morgen al vroeg naar de universiteit gaan, leek het ons verstandiger om de eerste avond maar rustig aan te doen, vandaar dat we nu al vroeg met de blog bezig zijn.
Zoveel foto's zijn er vandaag niet genomen, maar dat maakte deze dag niet minder leuk. We zijn weer met z'n viertjes en dat voelt erg goed.