Boven én in de Grand Canyon!

Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken; even snel ontbeten, ze hebben hier havermout dus dat is wel te doen en brood met jam, wat Edward eet. En we hebben ons gekochte brood klaar gemaakt als lunchpakket. We moesten nog een uur rijden en kwamen mooi op tijd aan, om kwart voor 10 bij de helicopterbasis. Na een safety-instructie werden we opgehaald om de helicopter in te gaan. We zaten achterin (jammer genoeg niet voorin), Ingrid aan het raam en Edward ernaast. Je wordt van tevoren op basis van je gewicht ingedeeld om een zo goed mogelijke balans te hebben met de helicopter.

We hadden prima zicht en voordat we het wisten waren we in de lucht. Je voelt amper dat je vliegt, het is helemaal niet eng ofzo. In eerste instantie vlogen we over een heel gebied met bomen heen, totdat we aankwamen bij de Rim zoals dat heet en dan is het echt overweldigend. We vlogen helemaal door de Canyon heen, fantastisch, wat een uitzichten dat we hadden. We zagen de Colorado rivier onderin nog stromen door de Canyon heen en zagen nog sneeuw op sommige bergpunten. Het interessante is ook dat je dus niet omhoog vliegt, zoals wij de bergen kennen, maar dat de canyon lager ligt dan het gebied met de bomen. Het is vele miljoenen jaren oud en je ziet ook de verschillende gesteenten op elkaar liggen. Prachtige vormen en kleuren ook. Wat ben je dan nietig in zo'n kolossaal gebergte. We keken onze ogen uit en in de tussentijd ging het verhaal door de koptelefoon van het Engels naar het Spaans en vervolgens, voor ons, naar het Nederlands. We hoorden o.a. dat de kloof nog steeds meer wordt uitgesleten, zo'n 13 cm dieper elk jaar. Na een half uur stonden we weer op de grond, vele indrukken en ervaringen rijker. We hebben na die tijd nog een tijdje naar de opstijgende en landende helikopters gekeken en onze ervaringen wat uitgewisseld. Daarnet heeft Edward de foto's uitgezocht voor dit blog, maar volgens mij kon hij niet kiezen, zo mooi was alles. Dus jullie zullen wel zien hoeveel er op staan. Na deze fantastische ervaring zijn we door gereden naar het park van de Grand Canyon en hebben daar, na wat te hebben gedronken, de bus genomen naar de andere kant van het park, waar we nog niet geweest waren. We hadden namelijk gehoord gisteren dat je een pad kon lopen de Grand Canyon in en dat wilden we doen.

We kwamen daar aan en zagen een zig-zaggend pad naar beneden gaan. Dat hebben we gevolgd en we hebben deze track gevolgd tot we bij een soort uitzichtpunt kwamen. Dat was nadat we ruim een uur alleen maar afgedaald waren. Wat leuk was trouwens, is dat we onderweg nog twee mannen met ieder een hele rits met spullen beladen muilezels tegenkwamen, die omhoog gingen over hetzelfde zig-zag pad. Ik had net verteld tegen Edward dat ik gelezen heb, dat dit pad werd gebruikt door o.a. Indianen met muilezels en vervolgens zien we ze zo langslopen! In ieder geval de muilezels en of het Indianen waren weten we niet, leken eerder cowboys.

Als je naar beneden loopt, de canyon in, dan zie je de rotsen weer op een hele andere manier dan van bovenaf of vanuit de helicopter. Het was weer genieten, van de uitzichten, van het pad en van de steeds wisselende landschappen, die ook wisselen door de steeds veranderende kleuren door de zon. Bovenaan het pad was het op een gegeven moment erg koud; ik heb zelfs de handschoentjes die ik in Tokyo had gekocht weer aangedaan. Lager was het weer vrij warm. Er stond soms ook een enorme wind en dan moest je alles goed vasthouden. Er was ook geen hek om het pad ofzo, je kon zo langs de afgronden kijken! Erg indrukwekkend allemaal. We waren met een beetje doorlopen met zo'n 3/4 uur weer boven en hebben toen nog boven gelopen naar het centrale gedeelte; ook weer zo'n mile er even bij in de benen. Daarna naar ons tijdelijke huis, ons motel. Daarnet lasagna en spaghetti gegeten met een wijntje en een biertje. Bleek het ene glas wijn 12 dollar te kosten net zo duur als de spaghetti! We voelden ons toch wat opgelicht, maar goed het was wel een lekker wijntje. Je moet hier trouwens als je uit eten gaat rekening houden met de tax die er nog bijkomt en je wordt geacht tussen de 15 en 20 procent aan gratuity (fooi) te geven. Dus als je helemaal niet veel besteld, krijg je zo met al die extra's toch best een behoorlijke rekening te betalen. Maar dat het is het systeem hier dus. Overigens was dat in Los Angeles niet zo (veel lagere prijzen en alleen tax er bij op) en in Nieuw Zeeland is het helemaal niet normaal om fooi tegeven. Als we het daar deden, werden we gek aangekeken. Hier worden we gek aangekeken als we niet minimaal 15% geven. Wat een cultuurverschillen he. We hebben wel onze voorkeur. Morgen rijden we door naar een plaatsje hier in de buurt en gaan dan de omgeving daar verkennen.