Bier proeven en een progressive diner

Vanmorgen vroeg begonnen met snorkelen, want de zon scheen en dan is het echt prachtig mooi in het water. De vissen zwemmen gewoon om je heen en komen naar je toe en ze zijn werkelijk benieuwd naar je, als je daar zwemt. Erg leuk. Daarna zijn we op de scooter richting Muri gegaan waar we om 12.00 uur een bezoekje hebben gebracht aan de plaatselijke brouwerij.

Ze maken hier Makuku bier en hebben het laten proeven en uitgelegd hoe ze het maken en welke ingrediënten ze van overzee laten komen. Het komt erop neer dat ze eigenlijk alleen het water van hier gebruiken trouwens. Ze hebben het hele brouwproces uitgelegd en tegelijkertijd kregen we de biertjes te proeven; een blond, een donkerder ale en een groen biertje, wat ze speciaal hadden gebrouwen omdat het St. Patricksday was, een Ierse feestdag. We hadden er een hele groene tong van. Daarna nog even bij een ander hotel gekeken en besloten om de laatste dag (a.s. zaterdag) toch te verlengen bij ons eigen hotel wat een veel mooier strand heeft. Dus we hebben nog een dagje extra vakantie! We vliegen namelijk pas om 23.50 uur 's nachts naar Los Angeles. Daarna onze "roes" maar uitgeslapen op het strand, of te wel, lekker lezen, chillen en beetje doezelen. We waren afgelopen zaterdag toch spontaan door ene John naar ons hotel gebracht. Bij hem hebben we toen ook gelijk een tour geboekt waarbij we bij de locals zouden gaan eten en waar we eten zouden krijgen van het land hier en niet wat ze bij de hotel serveren. Dat hadden we voor vanavond afgesproken. Maar wat het eigenlijk in hield, wisten we niet. We werden 17.00 uur opgehaald en naar een plek gebracht waar we ontvangen werden met champagne en een sapje door ene Jane, die daar woonde. We waren totaal met een groep van 13 personen en we kregen een uitgebreide welkomst toespraak en werden daarna uitgenodigd voor het voorgerecht. Het voorgerecht bestond o.a. uit rauwe tonijn stukjes die 4 uur waren geweekt in citroensap met kokos crème. Verder allerlei andere lekkernijen van het eiland. Daarna gingen we met zijn allen in een krakkemikkige bus naar een volgend adres.

Dat was zo'n 20 minuten rijden en in de tussentijd werden we vermaakt met gitaarspel en zang in de bus, door de chauffeur en bijrijder (zijn neef). We kwamen bij een huis in de binnenlanden en kregen een uitgebreid hoofdgerecht, of eigenlijk allerlei hoofdgerechten en wijn en sapjes erbij. Het was heerlijk en veel te veel. In de tussentijd kregen we uitleg over de Maori gebruiken en hoe ze proberen om hun eigen cultuur te behouden en door te geven aan volgende generaties. Ook ging het gitaarspel en de zang (typisch Maoriaans en af en toe wat Engelse liederen) door. Daarna weer met zijn allen de bus in en toen gingen we nog veel verder de binnenlanden in en moesten we een steile grasweg omhoog. Het was even spannend want de bus kon het bijna niet trekken en we moesten steeds hoger. Het werd even stil in de bus, maar het kwam goed en we kwamen bij een gezin aan, die al klaar stonden. We werden in het Maorisch door hun zoontje van 10 jaar verwelkomd met een soort krijgersdans erbij en vervolgens kregen we heerlijke toetjes. Het was wel interessant om te horen, dat dit stel met hun 3 jonge kinderen had besloten naar Rarotonga te verhuizen. Zij woonden nl. in Auckland, Nieuw Zeeland en werkten beiden 70 uur per week en hun kinderen zaten vooral bij zijn ouders. Zij (de moeder) kwam van Rarotonga en zij wilden als ouders hun kinderen graag de Maori cultuur bijbrengen en daarom hadden zij besloten te verhuizen. Ze vertelde dat hun kinderen het er wel moeilijk mee hadden. Kan ik me wel voorstellen, nogal een grote overgang. Nadat we allemaal behoorlijk overdadig gegeten hadden en leuke gesprekken hadden gevoerd werd het Maori volkslied gezongen door de chauffeur, bijrijder en de hele familie en vervolgens werden we allemaal in de bus teruggebracht. Het was wel een uitgave maar wel iets heel speciaals om mee te maken, leuker als een toeristische show ofzo. Een hele belevenis en leuk om zo meer te leren van de Maori cultuur en hoe de mensen hier werkelijk wonen, leven en eten.