Een dag vol onverwachte wendingen

Ingrid had het goed uitgezocht. De kans op regen in de Cameron Highlands is 's middags veel groter, dus als we 's morgens vroeg op zouden staan en dan een wandeling zouden doen, dan hadden we de meeste kans op droog weer en zon. Zo gezegd zo gedaan. Om 8 uur naar het ontbijt en om 9 uur in de auto naar een track in de buurt. Volgens de beschrijving zou die een uur duren. Dat liep even anders. Toen we begonnen was het droog en genoten we van het verwilderde pad omhoog, de berg op. Na een half uur waren we nog lang niet halverwege, maar het was leuk, pittig, maar toch ontspannend.

Toen begonnen de eerste druppels te vallen en net zoals met schapen over de dam, kwamen er al snel meer. Het begon dus hard te regenen. Het leuke wandelpad veranderde al snel in een soort rivier. Gelukkig waren de wortels van de bomen en de kleiachtige ondergrond niet slipperig. Na even geschuild te hebben onder het bladerdak gingen we toch maar verder. Wie weet was het een kort buitje. Onderweg kwamen we een aantal wandelaars tegen die terug waren gegaan. Maar wij lieten ons niet kisten en ploegden stug verder omhoog. Onze kleren waren inmiddels niet meer echt droog (kletsnat), maar het was nog wel te doen. Bijna boven gekomen werd het ons toch te gek. we konden het pad niet meer goed vinden en daarom zijn we, toen we eenmaal helemaal boven waren aangekomen, toch maar over dezelfde route teruggegaan. Wel een beetje tegen mijn principes, maar op de gok een pad nemen in de stromende regen ergens in een jungle werd ons toch wat te gek. En het begon langzaam aan wat minder te regenen, zodat de terugweg eigenlijk best wel snel verliep. Gelukkig hebben we een "eigen" huurauto, want het zou me verbazen als een taxi ons zo mee had genomen.

Terug in het hotel, eerst de kleren schoon gemaakt en uitgewassen en vervolgens te drogen gehangen. Voor de middag was het plan om naar Mossy Forest te gaan en de Strawberry farms in Cameron Highlands. Eerst Mossy Forest, omdat we hadden gehoord dat dat zo indrukwekkend mooi zouden zijn. Ik zag onderweg wel een bordje naar links staan met Mossy Forest, maar dat kon haast niet kloppen. dat was geen weg, maar een grindpaadje de berg op. Maar na 6 kilometer gaf de navigatie aan dat we toch verkeerd zaten en dat we terug moesten. Het bleek dat we wel dat pad op moesten. Een hele belevenis op een smal paadje waar geen twee auto's naast elkaar konden rijden. Voor iedere bocht moest je toeteren, want er kon zo maar een auto van boven komen. En dat gebeurde ook regelmatig, waarbij we best stunten hebben moeten uithalen om elkaar te passeren. Zo leer je de auto wel kennen! Dat weggetje en de bochtjes was dus ook compleet onverwacht en zeker met vele wendingen! Het weer was trouwens inmiddels helemaal opgeklaard.

Na ongeveer 18 kilometer op deze manier bochtje voor bochtje te hebben gereden,  kwamen we bij Mossy Forest aan en de mensen die ons er over verteld hadden hebben niet gelogen. het was indrukwekkend mooi. Een heel oud bos op de top van de berg, wat gekenmerkt werd door de mosvorming in en om de bomen. Dat gaf vaak een heel grillig effect. Daarnaast was het uitzicht daar prachtig en heel weids. We hebben er echt van genoten.

Op de terug weg hebben we nog een aantal (3) Engelse jongelui meegenomen die voor de lol de duim opstaken. Die hebben een heel stuk met ons mee kunnen rijden tot een theeplantage, waar zij al in de ochtend geweest waren. Dus een goede tip van hun, al betekende het wel dat zij de rest toch weer verder moesten lopen. De theeplantage was nog 20 minuten open. Misschien hadden we ze anders wel eerst verder gebracht, maar nu kon dat niet. De Boh theeplantage was een dorp op zich. Een soort nederzetting waar de medewerkers wonen, met verder een schooltje, een medische dienst  en wellicht nog meer. De plantage is immens en het bedrijf enorm groot. Maar, het restaurant was al gesloten, dus een kopje thee zat er voor Ingrid niet meer in. Wel prachtig uitzicht op de theeplantages, zoals je op de foto's kunt zien.

Dan maar weer terug richting ons eigen dorp/ hotel. Onderweg nog even bij een marktje gestopt, aardbeien gekocht en Ingrid een aardbeien ijsje gegeten. Ik gaf de voorkeur aan een Tiramisu ijsje. Toen de weg naar het hotel vervolgd. Voor de tweede keer vandaag niet opgelet en voorbij de afslag naar het hotel gereden en bij een blauw (kunst)boompje maar weer gekeerd om toch bij het hotel te komen. Daar aangekomen had Ingrid ontzettende zin in een glas wijn. Dat is hier overal verrekte duur en het hotel deed daar niet voor onder. Voor een glas wijn moet je hier 30 RM betalen, ongeveer 7,50 euro. Toen we daar een beetje op mopperden, vertelde de kelner dat er in het dorp een wijnshop zou zijn, die wel betaalbaar is. Dus, maar weer de auto genomen en op zoek gegaan naar de wijnshop. Met behulp van een goed Engels sprekende taxichauffeur hadden we die vrij gauw gevonden en ja hoor, een eldorado voor Ingrid. Ze hadden wel 30 soorten. Een fles wijn kostte maar 52 RM, een stuk goedkoper dus. Het is niet zo dat we op het geld zitten, maar zo smaakt een glas wijn toch wel lekkerder. En ik ben ook weer blij, want nu hoef ik mijn bier niet meer te delen.

Nu is het hier half 8 's avonds en hebben we heerlijk even genoten van de wijn, respectievelijk bier. Straks gaan we ergens eten en mocht er nog iets leuks gebeuren dan zullen we dat later op de blog zetten.
Morgen weer een flink stuk rijden naar Belum, dus we gaan weer vroeg ontbijten, zodat we daar ook nog een beetje van de dag kunnen genieten. We zijn inmiddels weer terug; we hebben gegeten bij het plaatselijke foodpleintje waar de locals ook eten. Een beetje te scherp maar verder ok. Welterusten vanaf deze kant.