Ploegen door de jungle en relaxen bij het zwembad

Eerst maar eens wat langer uitgeslapen vandaag, heerlijk. En toen het ontbijt, wat ook heerlijk was. Zelfs yoghurt met verse vruchten, echt lekker. We hebben ons omgekleed en toen klaar voor de trail die we wilden gaan lopen. Je moet je hier bij de receptie inschrijven zodat ze weten dat je in de jungle aan het lopen bent, met vermelding van vertrektijd en welke trail je gaat doen. We kregen al de toelichting mee dat als we de touwen niet zouden vinden, dat we dan door moesten lopen om boven de maintrail weer te vinden. OK, we waren benieuwd. Gelet op het feit dat de trails hier in Maleisie tot nu toe niet geweldig zijn bijgehouden, hielden we al rekening met de mogelijkheid dat dit ook hier het geval zou zijn. Het eerste stuk ging prima, door middel van touwen gingen we naar boven en beneden op de berg.

Dus het eerste stukje trail was goed te doen. Daarna zijn we de maintrail afgelopen dat we de afslag zagen naar de Lake-trail, die naar beneden de berg af naar het meer zou lopen. Na zo'n 100 meter was het touw opeens afgelopen, zagen we nergens meer een rose vlaggetje en stonden we midden in de jungle, niet wetende welke kant we op moesten. Edward heeft toen vervolgens, als een echte padvinder, lopen zoeken naar delen waarvan hij vond dat ze wat platter (platgetrapter) waren, in de hoop dat we weer op de bedoelde route zouden komen. Ik (Ingrid) vond het best spannend. We gingen werkelijk door al het jungle gewas heen en je had geen idee waar je was. Het enige was dat we wisten dat we bergafwaarts moesten gaan. We waren inmiddels helemaal bezweet, deden zuinig met ons water, wat wie weet hoe lang het nog ging duren. En ik kreeg al visioenen dat we moesten worden opgespoord door de mensen van het resort. Maar uiteindelijk, na zo'n uur lopen kwamen we beneden aan de kant van het meer. Daar hebben we even uitgerust en wat gegeten en gedronken.

Maar nog steeds hadden we het pad niet gevonden. Na een tijdlang langs de oever van het meer te lopen, over allerlei wilde grassen en stenen enzo, vonden we weer een gespannen touw. We hadden de route weer gevonden en toen moesten we nog een uur omhoog klimmen, maar wel omhoog trekkend aan het touw. Overigens was ook dit pad niet echt onderhouden en moesten we regelmatig onder of over boomstammen heen. Het bleef spannend en een pittige wandeling, maar we wisten nu in ieder geval dat we weer op het juiste spoor zaten. We kwamen na twee uur en 15 minuten weer terug en gaven aan de gids van het park aan dat de route niet goed te vinden was. Die moest wel lachen om het feit dat wij helemaal nat waren van het zweet en vertelde doodleuk dat we dan iets meer naar rechts, om de gevallen bomen hadden moeten lopen om het track weer te vinden. Ach nou ja, maakt ook niet uit, we waren weer terug. Daarna ons spullen en onszelf gewassen en toen snel naar het zwembad. Want ik had gezien dat de ligstoelen nog vrij waren! Daar hebben we ons vervolgens heerlijk vermaakt, lekker liggen lezen, zwemmen, kletsen en zonnen.

Toen ik Edward vertelde dat ik een appje van Marit had gekregen dat zij a.s. dinsdag nog op Langkawi zijn als wij aankomen, vroeg iemand naast me. "Bent u de moeder van Marit Hullen?" Grappig! Bleek dat de collega van John en haar partner te zijn, waarmee Marit en John naar Penang waren gereden. Daar hebben we even gezellig mee gepraat. Vervolgens lekker gegeten van een buffet hier en nu weer op de kamer. Dus een dag van inspanning en relaxen. Morgen weer on road. Laatste dagje dat we de auto hebben.